Szlak turystyczny – Trzyniec – Rozdroże pod Wielką Czantorią
Ze szczytu Wróżnej* roztacza się oryginalna panorama w kierunku pn., obejmująca znaczną część Pogórza Cieszyńskiego, od Puńcowa* na zach. przez Dzięgielów* i Górną Leszną* po Cisownicę*. Wyjątkowej urody nabiera ten widok zwykle na przełomie kwietnia i maja, kiedy kolejno zakwitają: tarnina, dzikie czereśnie i głogi, a widoczny przed nami Tuł* jawi się jakby obsypany śniegiem.
Ze szczytu Wróżnej* obniżamy się grzbietem w płytkie siodełko, za którym na skraju lasu na drzewie drogowskaz turystyczny Pod Małym Ostrym (10 min., z Trzyńca 1.45 g.). Tu również koniec zn. zielonych z Wędryni* (18Z).
Idziemy dalej grzbietem, wąską, wądolastą ścieżką wśród starego, świerkowego lasu, generalnie wzdłuż linii przecinki granicznej.
Za siodełkiem opuszczamy na dobre obszar występowania wapieni płaszczowiny cieszyńskiej. Mały Ostry* i Ostry*, oglądane skądkolwiek, swym kształtem zdradzają już przynależność do innej struktury geologicznej. Podłoże tworzą tu głównie zlepieńcowate i krzemieniste piaskowce warstw grodziskich i lgockich, co już na pierwszy rzut oka widoczne jest w całkowicie odmiennej szacie roślinnej. Wśród świerków z rzadka dostrzeżemy tu inne gatunki drzew, w podszyciu trafia się pojedynczo bez czarny, w runie — bardzo ubogim — króluje szczawik zajęczy. Jedynie wzdłuż przecinki pojawiają się wiosną białe, kalafiorowate kwiatostany lepiężników, a latem — żółte kwiaty starca i błękitne kielichy goryczki trojeściowej.
Przecinamy płaską, niepozorną wierzchowinę Małego Ostrego*, po czym ścieżka, którą wiodą znaki, odbija na prawo od przecinki granicznej. Rozpoczynamy trawersowanie pd. zboczy Ostrego* — stromych, kamienistych, pokrytych starym, zalesionym już wyrębem.
Z dróżki interesujący widok na doi. Olzy*, widoczną od Trzyńca* aż po Jabłonków*. Po zach. stronie — Beskid Śląsko-Morawski w podobnym ujęciu, jak spod Wróżnej*. W kierunku pd.-wsch. widzimy głęboko wciętą dolinę Głuchówki*, ograniczoną od wsch. grzbietem Miąszego*, od zach. ramieniem Łączki* z systemem podszczytowych polan, a zamkniętą imponująco wyglądającym Wlk. Stożkiem*.
Szeroka, szutrowa droga, którą teraz wiodą znaki, głęboko wcięta w stok, obniża się wyraźnie, zataczając łuk ku pn. Przed pierwszym z widocznych zabudowań, należących już do nydeckiej Góry*, skręcamy z drogi w lewo, w węższą dróżkę leśną (tu, ujęte w drewnianą rynnę, źródło wody). Obniżając się systematycznie dochodzimy do skrzyżowania dróg leśnych powyżej widocznych nieco niżej, z prawej, zabudowań przysiółka Góra*.
Schodząc drogą w prawo w dół, w stronę zabudowań, w kilkanaście minut osiągamy końcowy przyst. autobusów CSAD Nydek Góra ( rzadkie kursy do centrum Nydku* i Trzyńca*). Droga w lewo prowadzi na pobliską przeł. Na Podlesiu* w grzbiecie granicznym.
Nie wybierając żadnej z tych dróg idziemy prosto wąską ścieżką, biegnącą wzdłuż łąki po prawej. Wznosząc się dość stromo przecinamy następnie pas młodników i wychodzimy na szerszą dróżkę, przy której, na ściętym pniu, drogowskaz turyst. Nydek Góra (1 g., z Trzyńca 2.45 g.).
Dróżką w lewo do odległej o kilkadziesiąt metrów przecinki granicznej, którą osiągamy przy słupku III/248. Przecinką graniczną idziemy w prawo, w kierunku wsch. Przy słupku III/247b granica skręca pod kątem prostym w lewo i wspina bardzo stromo na grzbiet, łączący Mł. i Wlk. Czantorię*, my natomiast kontynuujemy marsz leśną dróżką, wznoszącą się łagodnie starym, bukowo-świerkowym lasem. Przecinamy pas młodnika świerkowego i dochodzimy na wyrębie do szerokiej drogi leśnej, którą w prawo i po chwili w lewo, w wąską dróżkę na stok. Wznosimy się dość bystro stromymi i kamienistymi, a niekiedy wręcz skalistymi zboczami Wlk. Czantorii*, porośniętymi gonnymi bukami o srebrzystych pniach.
Z niektórych miejsc roztaczają się widoki w kierunku zach., obejmujące głównie góry po zach. stronie Olzy*. Widzimy również większą część naszej trasy, od zalesionego wierzchołka Babiej Góry* przez wysoki, szpiczasty szczyt Ostrego* po przełęcz na pn.-wsch. od tego szczytu, przez którą wiedzie stara droga z Nydku* przez Górę do Lesznej Górnej*. Ponad przełęczą widoczny jest Tuł*, a jeszcze dalej wzgórza Pogórza Cieszyńskiego aż po Cieszyn.
Przekraczamy drogę stokową, a nieco wyżej — drugą, wyznaczającą granicę rezerwatu przyrody „Czantoria”, ciągnącego się stąd w górę aż po grzbiet tej góry. Tu kierujemy się szeroką „spychaczówą” w prawo w skos, ale po paru minutach, na skraju polany, pojawiającej się przed nami (Uwaga!) skręcamy w lewo, w wąską, niewyraźną ścieżkę. Wspinamy się bardzo stromo, pod koniec wraz z linią słupów sieci elektrycznej, po czym wśród pierwszych karłowaciejących buków osiągamy Rozdroże pod Wielką Czantorią (1 g., z dworca kolej, w Trzyńcu 3.45 g.).
Tu, na starym uschniętym buku, drogowskaz turystyczny. Tu również koniec zn. niebieskich czeskiego szlaku granicznego (31N; do schr. na Wlk. Czantorii* ok. 20 min.) oraz zn. czerwonych z Nydku* (19C).
Przejście szlaku w kierunku przeciwnym: Rozdroże pod Wielką Czantorią – Nydek Góra (40 min.) – Pod Małym Ostrym (szlak 18Z; 1.40 g.) -Wróżna (1.55 g.) – Polana pod Jagodną (szlak 17Ż; 2.30 g.) – Trzyniec Sosna (autobus; 2.55 g.) – Trzyniec (autobus, pociąg) 3.15 g. Suma podejść 240 m. GOT 15 pkt.
