Szlak turystyczny – Hala Rysianka – Krawców Wierch
Szlak turystyczny – Hala Rysianka – Krawców Wierch
Szlak turystyczny – 22C/Ż – czerwony potem żółty. Hala Rysianka (1322 m) – Trzy Kopce (1216 m) – Gruba Buczyna (1132 m) – Krawców Wierch (1064 m).
Suma podejść ok. 220/400 m, ok. 3 godz. w obu kierunkach.
Jest to ciekawy szlak grzbietowy, prowadzący w większości dość dzikim pasmem granicznym, na niektórych odcinkach widokowy. Szlak żółty udostępniający fragment grzbietu granicznego od Trzech Kopców do Krawców Wierchu wyznakowano dopiero w latach 70-tych. W okresie międzywojennym prowadził tędy szlak niebieski wyznakowany w 1929 roku przez Józefa Materę — jednak po wojnie został zlikwidowany w ramach obostrzeń granicznych.
Wędrówkę rozpoczynamy przy schronisku na Rysiance* i za znakami czerwonymi schodzimy przez halę na południe w kierunku grzbietu granicznego. Mniej więcej w połowie hali, w prawo w dół odchodzą znaki czarne (trasa 10S), do źródłowej części doliny Bystrej, do Złatnej. Znaki czerwone prowadzą dalej linią grzbietu. Szlak wyrównuje się i w końcu, na niewyraźnym siodle pomiędzy Rysianką a Trzema Kopcami, wchodzimy w las. Droga biegnie równo przez stary bór górnoreglowy, a potem nieznacznie się wznosi. Jesteśmy na skraju rezerwatu leśnego „Rysianka”, o czym informuje odnośna tablica. Jeszcze dwie inne stanowią punkty informacyjne na zorganizowanej tu ścieżce przyrodniczo-dydaktycznej. Dowiadujemy się z nich.że oprócz ciekawej roślinności możemy tu obserwować licznie występujące osobniki sympatycznego ptaszka — orzechówki, skubiącego szyszki na okolicznych świerkach. Kamienistą ścieżką osiągamy w końcu kulminację Trzech Kopców* (1216 m), stanowiącą zwornik grzbietów Lipowskiej i granicznego. Na malutkiej szczytowej polance znajduje się słupek graniczny i resztki po zwalonej wieży triangulacyjnej. Zlokalizowany jest tu przystanek nr 12 ścieżki dydaktycznej Żywieckiego Parku Krajobrazowego. W prawo w dół na grzbiet graniczny odchodzą znaki żółte. Biegną one wspólnie ze słowackim szlakiem niebieskim (słowacka trasa lN). Opuszczamy prowadzący w kierunku Miziowej szlak czerwony (trasa 25C) i schodzimy stromą wąską i kamienistą ścieżką wzdłuż granicy polsko-słowackiej. Przecinka graniczna jest tu wąska, a las wokół gęsty i z bogatym poszyciem. W końcu po dość żmudnym zejściu teren się wypłaszcza, a grzbiet rozszerza. Jesteśmy na szerokiej przel. Bory Orawskie*. W lewo na stronę słowacką przez rzadki podmokły las schodzi niewyraźna ścieżka zielonego szlaku (słowacka trasa 2Z) sprowadzającego do doliny Mutnianki i orawskiej wsi Mutne. W prawo na polską stronę krótkie strome zbocze opada do bliskiej doliny Bystrej. Wśród gęstych zarośli można odnaleźć dróżkę schodzącą w skos do drogi w dolinie i czarnego szlaku Zlatna – Rysianka (trasa 10S). Przez chwilę idziemy niskim, błotnistym odcinkiem grzbietu. Po kilkuset metrach szlak zaczyna się jednak powoli wznosić na kulminację Wilczego Gronia (961 m). Wchodzimy na szeroką porębę opadającą na południe. Otwiera się stąd ograniczony widok na słowacką stronę, przede wszystkim na masyw Pilska* z bliźniaczą, choć niższą kulminacją Pilska Orawskiego (Mechy, 1479 m) położoną w grzbiecie opadającym na słowacką stronę. Widać też otoczenie źródłowego potoku Mutnianki (o nazwie Zlatna lub Złoty Potok), z charakterystyczną kopką Magurki (1144 m) położoną bezpośrednio na południe od Trzech Kopców. W kierunku dalszej naszej drogi rysuje się cypel Wielkiego Gronia (1075 m) z Grubą Buczyną* (1132 m) z charakterystycznym postrzępionym lasem i równą ścianą dorodnych świerków, kończącą się ponad porębą. Podchodzimy dalej do góry i skręcając w lewo osiągamy wspomnianą kulminację. Za Grubą Buczyną grzbiet się wyrównuje i szlak prowadzi teraz przez rzadki las. Grzbietowa ścieżka łagodnie opada i wkrótce między drzewami na prawo ukazuje się odchodzący nad Złatną boczny grzbiet Okrągłej*, a w oddali za doliną Bystrej masyw Lipowskiej*. Las gęstnieje, staje się wilgotny i poprzerastany miodnikiem. Ścieżka momentami błotnista prowadzi teraz przez wypłaszczony grzbiet. W końcu z prawej strony zaczyna prześwitywać polana, las rzednie i oddala się, a szlak wychodzi na rozległą Halę Krawculę*, pozostawiając po prawej niezbyt wyraźny wierzchołek Krawców Wierchu* (1064 m). Z Hali roztacza się szeroka panorama w kierunku południowym, zachodnim i północno-zachodnim.
