Szlak turystyczny – Ustroń Polana – Wielka Czantoria
Szlak turystyczny – Ustroń Polana – Wielka Czantoria – Szlak Czerwony – 4C
Szlak turystyczny – czerwony – 4C. Ustroń Polana (380 m; PKP, autobus) – polana Stokłosica (800 m; 1.15-130 g.) – Wielka Czantoria (995 m), 1.45-2 g.
Suma podejść 615 m. GOT 9 pkt.
Najkrótszy, choć jednocześnie najbardziej męczący szlak podejściowy na Wlk. Czantorię*. Interesujące widoki na część Beskidu Śląskiego położoną na wsch. od doliny Wisły*. Odcinek Głównego Szlaku Beskidzkiego im. Kazimierza Sosnowskiego.
Ze stacji PKP w Ustroniu Polanie wychodzimy na plac przed hotelem „Czantoria”. Tu przystanki komunikacji autobus, i drogowskazy turyst.: zn. czerwone wiodą stąd również na Równicę (dalsza część Głównego Szlaku Besk.), zn. zielone prowadzą na Orłową.
Tuż obok stacji, za przejazdem kolejowym, znajduje się dość niepozorna ulica Papiernia, wiodąca ku Wiśle (biegną nią czerwone zn. na Rów-nicę).Nazwa ulicy jest pamiątką z czasów, gdy w budynku widocznym po prawej działał zakład papierniczy. Powstał on w 1792 r. jako kolejna inwestycja przemysłowa ówczesnego właściciela Komory Cieszyńskiej, księcia Alberta sasko-cieszyńskiego. Pierwszym papiernikiem był przybyły tu z krajów zachodnich Augustyn Kiessling.
Papier wyrabiano w owym czasie ze szmat, w Polsce — głównie lnianych. Surowiec, zwieziony do papierni przez specjalnych „skupywaczy”, sortowano na szmaty białe i kolorowe, trzepano, prano i krajano na mniejsze kawałki. Szmaty na lepsze gatunki papieru bielono wstępnie na słońcu. Przez następne kilka tygodni moczono je w skrzyniach z wodą, aby przegniły, po czym gotowano je w wielkiej metalowej kadzi z dodatkiem wapna. Kiedy lniane włókna skruszały, szmaty przekładano do drewnianych koryt-stęp, w których drewniane młoty poruszane kołem wodnym rozbijały je na miazgę. Miazgę bielono chlorem, dodawano barwniki, po czym papiernik zanurzał w niej drewnianą ramkę z osadzonym w dnie gęstym sitem — „czerpał” papier. Po odsączeniu arkusze odciskano z wody w stosach przekładanych płatami filcu i w końcu suszono rozwieszone na sznurkach jak bieliznę. Papier przeznaczony do pisania poddawano dodatkowej obróbce: gładzono go i powlekano roztworem kleju. Na papierze z ustrońskiego zakładu, ze znakami wodnymi A. Kiesslinga, sporządzono m.in. prowadzone na zamku cieszyńskim księgi gruntowe.
W 1837 r. Komora zlikwidowała papiernię, a w budynku, na którym do dziś widnieje symbol hamerskich młotków, uruchomiono jeden z wydziałów rozbudowującej się ustrońskiej huty, mianowicie wodną kuźnię „Teresa”, wykuwającą osie i okucia do wozów. W tym czasie poszerzono Młynówkę i zbudowano istniejący do dziś powyżej budynku kuźni staw z jazem i stawidłami, regulującymi poziom wody w zbiorniku oraz pozwalającymi wyłapywać spławiane Młynówką drewno do kuźni. W 1899 r. kuźnię zlikwidowano, a w budynku zainstalowano jedynie turbinę wodną, zasilającą ustroński zakład w energię elektryczną.
W latach 60-tych naszego stulecia turbinę unieruchomiono, a następnie częściowo zdemontowano (fragmenty tych urządzeń widoczne są w przybudówce na tyłach budynku). Staw o powierzchni 0,65 ha wykorzystywany jest do hodowli ryb przez Polski Związek Wędkarski.
Z placu szlak wiedzie w prawo ul. Wiślańską, w stronę centrum Ustronia*. Po lewej stronie zabudowania dolnej stacji linowej kolei krzesełkowej na Wlk. Czantorię*.
Wyciąg oddano do użytku w październiku 1967 r. Peron dolnej stacji znajduje się na wysokości 384 m npm, zaś stacja górna, położona na polanie Stokłosica*, na wysokości 846 m npm. Trasę długości 1640 m, przy różnicy poziomów 462 m, dwuosobowe krzesełka pokonują w niecałe 15 min. z prędkością ok. 2 m/s. Kolej przewozi ok. 520 osób na godzinę.
Tuż przed mostkiem na potoku Suchym*, spływającym spod Czantorii, skręcamy w lewo w ul. Jodłową, obok malutkiego kościółka p.w. Dobrego Pasterza. Ulicą, wśród domków letniskowych, idziemy ok. 300 m w górę potoku. Za ciekawym, wtopionym w stok domkiem (nr 29) szlak skręca w lewo na zbocze i prowadzi wąską dróżką stromo w górę. Przez las dochodzimy do szerokiej przecinki, którą biegnie narciarska trasa zjazdowa z Czantorii.
Na przecinkę tę można wejść na samym dole, obchodząc od prawej strony budynek dolnej stacji kolei krzesełkowej.
Wzdłuż przecinki idziemy stromo i monotonnie w górę, do polany Stokłosica* (1.15-1.30 g.).
W górnej części polany górna stacja kolei krzesełkowej, a obok wysoki maszt przekaźnika TV. Został on wybudowany w 1975 r. w celu umożliwienia odbioru II programu telewizyjnego w Ustroniu i Wiśle. Z tarasu stacji ładny widok m.in. na Równicę i położony na jej stokach Jaszowiec, a nieco dalej na pn. na rehabilitacyjno-leczniczą dzielnicę Ustronia — Zawodzie.
Ze Stokłosicy szlak kamienistą drogą prowadzi przez las, a potem wyrębami na szczyt Wielkiej Czantorii* (30 min., od stacji PKP Ustroń Polana 1.45-2 g.). Tu drogowskazy turyst.: do Goleszowa (PKP) zn. czarne (1S; schr. PTTK pod Tułem 1.45 g.), do Ustronia Zdroju (PKP) zn. niebieskie (3N), na Stożek (schr. PTTK) zn. czerwone (15 C).
Przejście szlaku w kierunku przeciwnym: Wlk. Czantoria – polana Stokłosica (górna stacja kolei krzesełkowej; 20 min.) – Ustroń Polana (PKP, autobus) 1 g. GOT 3 pkt.
