Szlak turystyczny – Wielki Stożek – Wielka Czantoria
Szlak turystyczny – Wielki Stożek – Wielka Czantoria
Szlak turystyczny – 15C – Czerwony. Wielki Stożek (960 m; schr. PTTK) – rozdroże pod Małym Stożkiem (820 m; 20 min.) – Cieślar (920 m; 50 min.) – Wielki Soszów (886 m; 1.15 g.) – schronisko „Pod Soszowem” (790 m; 1.30 g.) – przełęcz Beskidek (684 m; 2 g.) – Wielka Czantoria (995 m) 3.15 g.
Suma podejść 460 m. GOT 13 pkt.
Piękny i łatwy (poza nieco żmudnym podejściem na Wlk. Czantorię) szlak, jeden z najliczniej uczęszczanych w polskich Beskidach. Prowadzi na całym swoim przebiegu grzbietem, w większości niezalesionym. W związku z tym obfituje we wspaniałe i rozległe widoki na dolinę Wisły* na wsch. i dolinę Olzy* na zach. oraz na otacząjące je góry Beskidu Śląskiego i Śląsko-Morawskiego. Droga ta stanowi odcinek Głównego Szlaku Beskidzkiego im. Kazimierza Sosnowskiego. Na całej trasie po drugiej stronie przecinki granicznej towarzyszą nam zn. niebieskie (31N) szlaku czeskiego.
Od schroniska PTTK na Wielkim Stożku*, wspólnie ze zn. żółtymi (7Ż) wiodącymi do Wisły Dziechcinki* i zielonymi (9Z), prowadzącymi do Wisły Głębiec* doliną Łabajowa* — kierujemy się wygodną drogą ku pn. Schodząc, trawersujemy od wsch. kopułę szczytową Wlk. Stożka, podczas gdy granica i czeski szlak niebieski (31N) biegną przez sam szczyt. Na pierwszym ostrym zakręcie (w prawo) opuszczamy drogę oraz biegnące nią zn. zielone i bardzo stromo, ścieżką przez bukowy las, schodzimy na powrót do przecinki granicznej. Dalej szlak prowadzi połogo ku pn. aż do rozdroża pod Małym Stożkiem* (20 min.), gdzie węzeł szlaków: zn. żółte (7Ż) skręcają tu na wsch.
Od drogowskazów szeroką grzbietową drogą podchodzimy bardzo łagodnie na słabo zaznaczający się szczyt Małego Stożka* z rozrzuconymi zabudowaniami osiedla o tej samej nazwie. Granica odchodzi tu w bok, zostawiając po polskiej stronie 3 gospodarstwa, położone nieco na zach. od linii grzbietu. Idziemy cały czas polanami, kilkadziesiąt metrów od granicy i po łagodnym podejściu osiągamy Cieślar* (30 min., od schr. na Stożku 50 min.).
Widok ze szczytu Cieślara* jest jednym z najciekawszych w Beskidzie Śląskim. Rozległa panorama z tego szczytu przewyższa swoimi walorami renomowane widoki ze Stożka czy z Czantorii. Zatrzymajmy się na chwilę i popatrzmy na piękno polskich Beskidów. Na pn. wznosi się Wlk. Czantoria*, opadająca stromo na wsch. ku dolinie Wisły*. Za Wisłą widać Równicę (884 m) z wielkimi polanami podszczytowymi i schroniskiem PTTK, od niej w prawo biegnie przez Orłową (813 m) i Trzy Kopce Wiślańskie (810 m) grzbiet ku Przełęczy Salmopolskiej (934 m). Sama przełęcz jest niewidoczna, gdyż zasłania ją zalesiony Czupel (882 m) i grzbiet Smerekowca (835 m). Tuż pod nami głęboka dolina Dziechcinki*, w której wylocie widzimy liczne domy wypoczynkowe, rozrzucone na nasłonecznionych, pd.-zach. stokach Kamiennego (790 m). Na wsch. od nas szeroka kopuła Kobylej*, a na pd. Wlk. Stożek*, od którego prowadzi grzbiet przez Kiczory* ku przełęczy Kubalonka*. Na dalszym planie widzimy szczyty Pasma Wiślańskiego; od pn. ku pd.: Błotny (zwany też Błatnią, 917 m), Klimczok (1117 m) i oddzielone doliną Żylicy Skrzyczne (1257 m — najwyższy szczyt Beskidu Śląskiego). Dalej na pd. Malinowska Skała (1152 m), Zielony Kopiec (1152 m) i wielki, czarny wał Baraniej Góry (1220 m), opadający przez Gańczorkę (909 m) i Tyniok (892 m) ku Przełęczy Koniakowskiej (766 m), nad którą wznosi się bezleśna kopuła Ochodzitej (895 m). Horyzont zamykają szczyty Beskidu Żywieckiego: nad Kubalonką masyw Lipowskiej (1324 m), za którą kryje się Pilsko (1557 m), poza Ochodzitą masywny Muńcuł (1165 m), a na prawo od niego — kryjąca się za grzbietem Kiczor* Wlk. Rycerzowa (1226 m). Przy sprzyjającej pogodzie (czystym i suchym powietrzu) między Tyniokiem i Ochodzitą można dojrzeć, zwłaszcza jesienią lub wczesną wiosną, fragment Tatr błyszczących w słońcu bielą śniegu.
Ze szczytu Cieślara obniżamy się łagodnie na szerokie, zalesione siodło.
Z jego najniższego punktu odchodzi na wsch. leśna droga, która przez maleńkie przysiółki Przełącz i Józefula prowadzi do osiedla Wierch Skalnity*, rozproszonego wokół szczytu o tej samej nazwie. Można stamtąd zejść, korzystając z kilku różnych dróg (7Ż), do stacji PKP w Wiśle Uzdrowisku lub w Wiśle Dziechcince (od siodła 1.15-1.30 g.).
