Szlak turystyczny – 9Z – Zielony. Wisła Głębce (550 m; PKP) – dolina Łabajowa (520 m; 15 min.) – Wisła Łabajów (570 m, autobus; 45 min.) – Wielki Stożek (960 m; schr. PTTK). 1.45 g.
Suma podejść 440 m. GOT 10 pkt.
Najkrótszy szlak dojściowy do schroniska PTTK na Stożku (w przypadku dojazdu autobusem lub samochodem do Łabajowa — zaledwie 1 g.). Licznie uczęszczany zarówno latem, jak i zimą, przy czym zimą bywa on zwykle przetarty.
Przed dworcem PKP Wisła Głębce* węzeł szlaków turystycznych: na Wlk. Stożek przez Mrózków zn. niebieskie (10N), na przeł. Kubalonkę zn. zielone (11Z), do DW PTTK w Wiśle Nowej Osadzie zn. czarne, zn. żółte na Kozińce i do Koniakowa.
Od stacji idziemy w prawo ul. Dworcową ok. 300 m. Przed ośrodkiem wypoczynkowym „Lechia” skręcamy w lewo, asfaltową alejką w górę. Zn. niebieskie na Wlk. Stożek* przez osiedle Mrózków (10N) wiodą prosto, my natomiast zaraz za ośrodkiem kierujemy się w prawo w dół, a przed następnym budynkiem — w lewo. Wchodzimy w las; podmokła dróżka łagodnym łukiem w prawo sprowadza nas do doliny Łabajowa* przy skoczni narciarskiej (15 min.).
Skocznia w Głębcach zbudowana została w 1931 r., a skakali na niej m.in. Bronisław Czech, Stanisław Marusarz oraz późniejszy trener polskich skoczków M. Kozdruń. W 1978 r. zmieniono profil skoczni, której rekord wynosi 63 m. Nosi ona imię Jana Lipowczana (1888-1947), zasłużonego działacza Sekcji Narciarskiej „Watra” przy cieszyńskim Oddziale PTT, organizatora narciarstwa turystycznego i sportowego w Beskidzie Śl.
Przekraczamy most na potoku Łabajów*, będący częścią zeskoku skoczni i wychodzimy na szosę w dolinie.
U wylotu doliny Łabajowa znajduje się najbardziej charakterystyczna budowla Wisły i przez trzy dziesiątki lat jej niekwestionowany symbol: siedmioprzęsłowy, żelbetonowy wiadukt kolejowy, o długości 126 m i 26 m wysokości. Wraz z podobnym, lecz mniejszym wiaduktem u wylotu doliny Dziechcinki* był on głównym problemem do pokonania w trakcie budowy w latach 1928-32 linii kolejowej z Ustronia do Głębiec. Wiadukty, konstrukcji S. Saskiego i T. Mejera budowała firma Ksawerego Goryanowicza. Tablice wmurowane w filary obydwu wiaduktów, upamiętniające dzieło polskich inżynierów, zostały zniszczone przez okupanta w czasie II wojny światowej. Obecnie znajdują się tu ich repliki.
Szosą kierujemy się w lewo, w górę doliny.
Po prawej stronie, na stoku, znajduje się willa „Zdrój”, wzniesiona w 1931 r. dla Zofii Degen-Ślósarskiej, dyrektorki gimnazjum we Włocławku. W domu tym, zwanym później „Gospodą poetów”, bywali m.in. Maria Dąbrowska, Kazimiera Iłłakowiczówna, Jarosław Iwaszkiewicz, Jan Sztaudynger, Jan Wiktor. Częstym gościem był też Gustaw Morcinek: Ślósarska, z którą łączyła pisarza przyjaźń od 1932 r., była przez wiele lat pierwszą czytelniczką i recenzentką jego książek.
Dwukrotnie przekraczając jeszcze potok Łabajów dochodzimy do końcowego przystanku komunikacji autobusowej Wisła Łabajów* (30 min., od stacji PKP Wisła Głębce 45 min.).
Od przystanku idziemy jeszcze ok. 5 min. dnem doliny, do wysokości dolnej stacji narciarskiego wyciągu orczykowego kopalni „Dębieńsko” na Kiczorach*. Tu, koło zabudowań, skręcamy w prawo w skos, na stok. Wygodna droga (ul. Turystyczna) wyprowadza na grzbiet, skąd widoki na dolinę Łabajowa* i na Wlk. Stożek* z widniejącym pod szczytem schroniskiem.
Droga wchodzi teraz w las, prowadzi jakiś czas stromo w górę, po czym dochodzi do biegnącej trawersem z dna doliny Łabajowa szerszej drogi dojazdowej do schroniska. Tu szlak kieruje się w prawo i wiedzie kilkoma długimi zakosami w górę stoku, porośniętego bukowym lasem. Na ostatnim zakręcie w lewo — z prawej strony dochodzą z dołu zn. żółte z Wisły Dziechcinki (7Ż) i czerwone z WIk. Czantorii (15C), z którymi wspólnie — zostawiając po prawej ręce szczytową kopułę Wielkiego Stożka* — w ok. 10 min. osiągamy schronisko (1 g., od stacji PKP Wisła Głębce 1.45 g.).
Przejście szlaku w kierunku przeciwnym: Wielki Stożek (schr. PTTK) – Wisła Łabajów (autobus; 35 min.) – Wisła Głębce (PKP). 1.15 g. GOT 7 pkt.
Szlak turystyczny – Wisła Głębce – Wielki Stożek
