Szlak turystyczny – Wisła Dziechcinka – Wielki Stożek
Szlak turystyczny – Wisła Dziechcinka – Wielki Stożek
Szlak turystyczny – 7Ż – żółty. Wisła Dziechcinka (450 m; PKP, autobus) – Wisła Jurzyków (540 m; autobus; 40 min.) – Sałasz Kobyla (770 m; 130 g.) -Mały Stożek (820 m; 2 g.) – Wielki Stożek (960 m; schr. PTTK) 2-30 g.
Suma podejść 530 m. GOT 12 pkt.
Szlak łatwy, bez trudności orientacyjnych, polecany również w zejściu w czasie niepogody. Przez Komisję Turystyki Górskiej ZG PTTK został nazwany imieniem Adama Sabeli (1900-1954), zasłużonego działacza turystycznego Oddziału PTT „Beskid Śląski” w Cieszynie i jego Sekcji Narciarskiej „Watra”, znakarza wielu szlaków w Beskidzie Śląskim.
Od przyst. PKP Wisła Dziechcinka* szlak sprowadza, razem ze zn. niebieskimi (8N), uliczką między domami na pd., do drogi w dolinie potoku Dziechcinka* (przyst. autobusowy Wisła Oaza n.ż. — przy skrzyżowaniu 200 m niżej). Przekraczamy mostek i kierujemy się ulicą Dziechcinka w prawo. Przechodzimy pod trójprzęsłowym wiaduktem kolejowym, wzniesionym w tym samym czasie, co znacznie większy wiadukt w Wiśle Głębcach* (9Z; tu zn. niebieskie skręcają w lewo) i idziemy w górę doliny.
Koło przyst. autobus. Wisła Kaskada odbija w prawo boczna droga, która przez las ponad dolinką potoku Skalnity wyprowadza na szczyt Wierchu Skalnitego* (30-40 min.). Pokrywające go polany dostarczają pięknych widoków na góry otaczające Wisłę*.
Mijając szereg domów wypoczynkowych i mniejszych pensjonatów osiągamy końcowy przyst. autobusowy Wisła Jurzyków* (40 min.).
Dalej idziemy jeszcze drogą w górę doliny, po czym — zostawiając po prawej (za potokiem) sklep spożywczy — skręcamy w lewo na stok i podchodzimy między rzadko rozrzuconymi domami (po drodze ujęcie źródlanej wody). Następnie szlak prowadzi skrajem łąk, później lasem, stale się wznosząc. Pod koniec droga wiedzie coraz stromiej, łagodnym łukiem w lewo i wyprowadza na siodło, położone między Mł. Stożkiem* a Kobylą*, w grzbiecie rozdzielającym doliny Dziechcinki* i Łabajowa*, zwane Sałasz Kobyla* (50 min., od przyst. PKP Wisła Dziechcinka 1.30 g.). Na drzewie drogowskazy: do Wisły Dziechcinki prowadzą stąd również zn. niebieskie przez Kobylą (8N).
Z grzbietu w kierunku pd.-wsch., do doliny Łabajowa opada ciąg polan, obecnie częściowo zalesionych, a w dolnej części zabudowanych. Kiedyś kwitło tu bujne życie pasterskie; tutejszy szałas był jednym z 15, jakie posiadali na okolicznych groniach gazdowie z Wisły. Już jednak Ludomir Sawicki, prof. geografii Uniwersytetu Jagiellońskiego, który badał w 1913 r. życie pasterskie w górach księstwa cieszyńskiego, podawał szałas „na Kobyle” jako dawno zaginiony. Obecnie z polan roztacza się piękny widok na grzbiety górskie od Stożka po Baranią Górę.
Z siodła podchodzimy w kierunku pd.-zach. skrajem polany, następnie przez świerkowy las. Dalej znów skrajem polan, wygodną drogą (po prawej, za bezleśnym grzbietem, kilka zabudowań osiedla Mały Stożek*) dochodzimy do granicy państwa nieco na pd. od kulminacji Małego Stożka* (drogowskaz na drzewie; 30 min., z Wisły Dziechcinki 2 g.). Wzdłuż granicy biegną zn. czerwone (15C): w jedną stronę do schroniska PTTK na Wlk. Stożku, w drugą — na Wlk. Czantorię, a równolegle do nich czeskie zn. niebieskie (31N).
Skręcamy w lewo i wspólnie ze zn. czerwonymi (15C) idziemy wzdłuż granicy w kierunku pd., początkowo zupełnie połogo. Po chwili opuszczamy granicę, która wraz z niebieskim szlakiem czeskim (31N) wspina się na szczyt Wlk. Stożka*. Nasze znaki krótkim, lecz stromym podejściem przez bukowy las wyprowadzają na ostatni zakręt szerokiej drogi leśnej, służącej dojazdowi do schroniska. Tu spotykamy zn. zielone z Wisły Głębiec (9Z), razem z którymi trawersujemy wsch. stoki szczytowej kopuły Wielkiego Stożka* (zostawiając ją po prawej ręce) i w ok. 10 min. docieramy do schroniska (30 min., z Wisły Dziechcinki 2.30 g.).
Przejście szlaku w kierunku przeciwnym: Stożek (schr. PTTK) – Mały Stożek (20 min.) – Sałasz Kobyla (40 min.) – Wisła Jurzyków (autobus; 1.15 g.) – Wisła Dziechcinka (PKP) 1.45 g. GOT 6 pkt.
