Bory Orawskie

BORY ORAWSKIE (930 m) — niska przełęcz w głównym karpackim grzbiecie wododziałowym położona pomiędzy Wilczym Groniem (961 m) na południowym-zachodzie a Magurką (1143 m) i Trzema Kopcami* (1216 m) na północnym-wschodzie. Na jej określenie używane są też nazwy Pod Magurką lub Pod Trzema Kopcami.

Rejon przełęczy jest ciekawy przyrodniczo. Po stronie polskiej stoki opadają stromo do płynącego tylko 20 metrów niżej potoku Bystra. Znajduje się na nim dwumetrowej wysokości wodospad, którego szum słychać na przełęczy. Niewielka odległość grzbietu i doliny potoku doprowadzić może kiedyś do kaptażu wód z południowej orawskiej strony. W dolinie Bystrej zachowały się partie bukowych starodrzewów z domieszką jodły i świerka. Całkowicie odmiennie wygląda ukształtowanie terenu po stronie słowackiej. Nieznaczne nachylenie stoków doprowadziło tutaj do powstania licznych mokradeł i torfowisk, z których część objęta jest ochroną rezerwatową (Spalony Grunik). Do istnienia torfowisk nawiązuje nazwa przełęczy, bowiem na Orawie słowo bory oznacza właśnie błota, mokradła, lęgi nadrzeczne i podmokle lasy. Warto zwrócić uwagę, że nazwa Bory Orawskie występuje też na Polskiej Orawie, gdzie obejmuje torfowiska położone pomiędzy Chyżnem a Piekielnikiem.

Według legend przeł. Bory Orawskie leżała kiedyś na zbójnickim szlaku; zbójnicy mieli tu ukrywać swoje skarby.

Przez przełęcz przebiega polski szlak 22C/Ż oraz słowacki szlak 1N. Z Mutnego* dobiega tutaj także słowacki szlak 2Z.