Szlak turystyczny – 14N – niebieski. Bystra Górna PKS (ok. 410 m) – dolina Bystrej – Słowianka (880 m) – Romanka (1366 m).
Suma podejść ok. 960 m, do góry — ok. 3.30 godz., w dół — 2.45 godz.
Jest to dość męczący szlak ze względu na znaczne różnice wysokości. Jest ciekawy krajobrazowo mimo ,że miejsc widokowych nie ma zbyt dużo a panoramy są ograniczone (głównie w środkowej części trasy). Początkowy odcinek prowadzi zalesioną doliną. Pod koniec mozolne podejście na Romankę.
Wędrówkę rozpoczynamy na przystanku PKS Bystra* Górna, skąd na pobliskim skrzyżowaniu kierujemy się za znakami niebieskimi drogą na południe w dolinę potoku Bystra. Wśród ładnej zabudowy wsi i niskich, bezleśnych pagórków otaczających dolną część doliny, szlak prowadzi dalej drogą. Po ok. 2 km zabudowa kończy się a grzbiety po obu stronach wyraźnie się podnoszą. Dolina Bystrej staje się wąska, zalesiona i nabiera górskiego charakteru. Po kolejnych ok. 1,5 km mijamy gajówkę i wkrótce opuszczamy drogę, która przechodzi na wschodnią stronę potoku. Szlak prowadzi teraz orograficznie lewą stroną doliny wznosząc się łagodnie w skos zbocza opadającego od grzbietu Kiczory i Magury. W górnej części dolina skręca na wschód (główny źródłowy potok), a szlak wznosząc się wykonuje pętlę na zachód, obchodząc część źrodłowego kotła Bystrej. Stoki są dzikie i gęsto zalesione. Na wysokości ok. 800 m szlak skręca w lewo, przędną jedną ze źródłowych strug, chwilę biegnie poziomo a następnie skręca w prawo go góry. Jednostajnym podejściem wyprowadza na grzbiet biegnący od Skały* w stronę Juszcznki*, gdzie dołączają z lewej znaki żółte z Juszczyna* (trasa 17Ż). Skręcamy teraz na południe i idziemy prawie płasko najpierw wzdłuż szerokiego w tym miejscu grzbietu, potem trawersując od wschodu rozłożystą kulminację Skały (946 m). Najbliżej wierzchołka znajdziemy się gdy, minąwszy samotne zabudowanie na skraju polanki, wyjdziemy na dolny kraniec stokowej poręby (po lewej — we wrześniu mnóstwo jeżyn). Schodzi tu ze szczytu Skały częściowo zarośnięta dróżka a z nią nie-znakowany szlak z Bruśnika przez Magurę (trasa 15NZ). Po chwili wśród rzednącego lasu wychodzimy na skraj łąk na południowym stoku Skały i obniżamy się nimi do widocznych zabudowań malowniczo położonego osiedla Słowianka*. Jeszcze powyżej pierwszych domów spotykamy dochodzące z prawej strony znaki czerwone z Węgierskiej Górki* (trasa 12C). Obydwa szlaki podążają teraz razem przez osiedle (w jednym z domów dobrze zaopatrzony sklepik). Na jego południowym skraju dochodzą z prawej strony znaki czarne z Żabnicy Skałki.
Jest to krótki szlak dojściowy będący przedłużeniem szlaku z Hali Boraczej do Żabnicy Skałki (trasa 2S). Prowadzi w górę północno-wschodniego potoku źródłowego Żabnicy o nazwie Suchy, pod koniec wyprowadzając na grzbiet. Praktycznie bezwidokowy. Czas przejścia: do góry 1.15 godz., w dół 45 min. Może być używany do wyjścia z górnej części Żabnicy przez Słowiankę na Romankę lub rzadziej przy przejściu z Bystrej do Żabnicy.
Szlak niebieski razem z czerwonym skręcają teraz za grzbietem na wschód. Wśród grzbietowych łąk i zagajników idziemy łagodnie do góry mijając niewybitną kulminację Suchego Gronia (869 m). Przed nami piętrzy się majestatycznie zachodni stok Romanki*, na prawo za górną częścią doliny Żabnicy widać zalesiony grzbiet Lipowskiej*. Wkrótce w prawo w las odchodzi szlak czerwony trawersujący Romankę od zachodu w kierunku przeł. Pawlusiej* i Rysianki* (trasa 12C). Za znakami niebieskimi pniemy się teraz do góry przez świerkowe zagajniki mijając po drodze dwie urocze polanki i uważając na znaki, jako że krzyżują się na nich różne ścieżki. Im bliżej szczytu tym szlak jest bardziej stromy a las staje się gęsty i bardziej dziewiczy. Jesteśmy na północno-zachodnich stokach Romanki, gdzie sięga również rezerwatem leśny boru gómo-reglowego (także ostoja zwierzyny). Wśród pięknego starodrzewu po mozolnym podejściu osiągamy w końcu linię grzbietu. Podchodzimy na zachód od wierzchołka, gdzie leśna ścieżka wykonuje skręt w lewo i wkrótce stajemy na pozbawionym widoków szczycie bezwidokowy szczyt Romanki (1366 m) (od odejścia szlaku czerwonego prawie 500 m różnicy wysokości). Tu spotykamy węzeł szlaków (w kierunku Rysianki — 13Ż i do Sopotni Małej — 18N).
