Szlak turystyczny – 13Ż – żółty. Hala Rysianka (1322 m) – przeł. Pawlusia (1186 m) -Romanka (1366 m).
Suma podejść ok. 200 m, do góry — 1.15 godz., w dół — 1 godz.
Jest to dojście na szczyt Romanki od najbliższego jej schroniska. Często wykorzystywane jest jako półdniowa wycieczka przy dłuższym pobycie na Rysiance lub jako początkowy odcinek przy zejściu do Sopotni.
Ze schroniska na Rysiance* za znakami czerwonymi wychodzimy na cypel hali przy górnej stacji wyciągu i następnie schodzimy na północ wśród pojedynczych świerków. W prawo odchodzi szlak niebieski (trasa 21N), który bezpośrednio sprowadza w dolinę Sopotni Wielkiej*. Szlak nasz obniża się i wkrótce w pełnej krasie ukazuje się widok na wspaniale siodło Hali Pawlusiej* i przeciwległy, zalesiony stok Romanki*. Ponad przełęczą hala wspina się na zbocze lecz szybko ginie na skraju dorodnego, górnoreglowego lasu. Nieco w prawo przycupnięty jest duży pasterski szałas, a obok niego skręcająca przez halę dróżka. Wszystko to sprawia, że jest to jeden z bardziej urokliwych typowo beskidzkich widoków jakie można spotkać nie tylko w Beskidzie Żywieckim. Łagodnym zakosem wśród rzadkich świerków schodzimy teraz na przełęcz. Po lewej stronie, za niewielkim garbem, wśród wysokich traw i łopianów przycupnął drugi niewielki szałas pasterski (w wyjątkowej sytuacji można tam próbować przenocować). Gdy za najniższym punktem siodła rozpoczynamy podejście na stok Romanki, spotykamy węzeł szlaków. Znaki czerwone odchodzą w lewo w las, by wąską ścieżką trawersować zachodnie stoki i prowadzić dalej aż do Węgierskiej Górki (trasa 12C). Natomiast szlak żółty pnie się dalej prosto do góry przez północną część Hali Pawlusiej zwaną tu Halą Lyśniowską. Droga, którą szliśmy do tej pory skręca łukiem w prawo koło długiego szałasu, który pełnił kiedyś funkcję obory dla bydła i owiec (dziś opuszczony i brudny).
Gdyby pójść tą drogą dalej można by dojść do wschodniego dolnego krańca hali i dalej prosto w dół wyraźną drogą przez ładny bukowo-świerkowy las zejść do niebieskiego szlaku już w dolinie Sopotni Wielkiej (dużo ciekawsze zejście niż niebieskim szlakiem od początku — trasa 21N).
Za żółtymi znakami, wśród pojedynczych świerków opuszczamy halę. Jeszcze rzut oka do tylu na przeł. Pawlusią, północne stoki Rysianki i Lipowskiej oraz Pilsko w oddali po lewej stronie i wchodzimy w górnoreglowy las. Gdy pokonamy pierwsze spiętrzenie zwane Martoszką (1189 m) teren nieco się wyrównuje lecz bliskość szczytu Romanki jest pozorna. Szlak skręca łagodnie w prawo przez lokalne obniżenie i ponownie pnie się do góry. W końcu pokonując stromą ścieżkę wśród wspaniałego dzikiego lasu (rezerwat) dochodzimy do szczytu Romanki* (1366 m). Wierzchołek niestety zarośnięty — nie daje szans na widoki. Spotykamy tu tablicę informacyjną przystanku nr 5 ścieżki dydaktycznej Żywieckiego Parku Krajobrazowego oraz węzeł szlaków: znaki niebieskie biegną w prawo do Sopotni Małej (trasa 18N), zaś w lewo przez Słowiankę do Bystrej (trasa 15N).
