Szlak turystyczny – Żywiec – Juszczyna
16Ż/NZ. Żywiec (ok. 350 m) – Grójec (612 m) – Juszczyna (ok. 450 m).
Suma podejść ok. 280 m, w obie strony ok. 2 godz.
Nie jest to trasa typowo górska (zwłaszcza w drugiej części), gdyż prowadzi przez niewysokie wzgórza na południe od Żywca. W początkowej, znakowanej części może być wykorzystana jako ciekawy i właściwie niezbyt długi spacer dla przebywających w mieście. Jej atrakcją w pogodny dzień jest rozległa i pouczająca krajoznawczo panorama z wierzchołka Grójca. W drugiej części trasa prowadzi nieznakowanymi ścieżkami wśród pól przez płaski i niski grzbiet.
Wycieczkę można rozpocząć na żywieckim rynku, skąd też prowadzą znaki żółte koło kościoła, zamku i dalej główną aleją parkową (opis zabytków patrz słowniczek: Żywiec). Opuszczając park dochodzimy do ulicy Witosa, którą skręcamy w prawo i podążamy wzdłuż torów linii kolejowej (do Suchej Beskidzkiej) do pobliskiej kładki na Koszarawie*.
Do tego miejsca można również dojść rozpoczynając wędrówkę na dworcu PKP i PKS. Należy pójść główną ulicą Dworcową w stronę centrum do mostu na Sole i zaraz za nim skręcić w prawo na ul. Podwale, która dochodzi potem do ul. Witosa i w prawo na kładkę.
Przeszedłszy na drugą stronę skręcamy w prawo i drogą skrajem lasu podchodzimy w kierunku opadającego do wideł Soły i Koszarawy grzbietu Grójca. Osiągnąwszy grzbiecik szlak skręca w lewo i wznosi się na niewielką bezleśną kulminację zwaną Małym Grójcem (474 m). Tutaj, pozostawiając niewyraźną linię grzbietu, znaki zbaczają nieco w lewo do polnej drogi, potem prowadzą miedzami a następnie znowu kolejną drogą. U dołu po lewej stronie widać rozrzucone wokół niewielkiego potoczku zabudowania górnej części, należącego do Żywca, osiedla Sporysz. Polna droga doprowadza do północno-wschodnich podnóży Grójca (612 m)*. Szlak skręca teraz w prawo i mijając kępy lasu w niezbyt długim podejściu wyprowadza na wierzchołek z telewizyjną wieżą przekaźnikową (z Żywca ok. 45 min.). W pogodny dzień roztacza się stąd wspaniała panorama — praktycznie dookólna. Choć Grójec jest kulminacją niewysoką to jednak ze względu na odsłonięty wierzchołek, znaczną wysokość względną (ok. 280 m ponad dolinę Soły) oraz szerokie i niskie doliny dookoła, stanowi doskonały punkt widokowy i to na kilka grup i pasm górskich.
Ku północy widać otoczenie doliny Soły z Żywcem, Jeziorem Żywieckim i dalej przełomem rzeki, gdzie po lewej stronie wznosi się zachodnia część Beskidu Małego z Magurką Wilkowicką i Czuplem a po prawej centralna cześć tej grupy górskiej z Żarem, Wielką Cisową Grapą, wcięciem doliny Kocierki, a w oddali Potrójną , Łamaną Skalą i Leskowcem. Nieco bardziej na wschód widoczne jest otoczenie dolin Koszarawy i Pewlicy z bliższymi kulminacjami Łyski i Barutki oraz grzbietem Pasma Pewelskiego, za którymi w oddali zachodnia część Pasma Jałowieckiego z Lachów Groniem, Jałowcem i Czerniawą Suchą. Bardziej na prawo ukazuje się wygięty ku północy fragment grzbietu granicznego z Mędralową i kulminującą za nią Babią Górą. Jeszcze bardziej na prawo, już na południu masyw Pilska i nieco bliższą Romankę oraz ciągnący się na zachód w stronę doliny Soły grzbiet Lipowskiej. Bliżej za obniżeniem doliny Juszczynki widać niższe grzbiety położone na północny zachód od Romanki z rozdzielonymi wcinającą się dolinką Bystrej — Przyporem i Magurą. Na zachodzie za szeroką doliną Soły ciągnie się ciemny wat głównego grzbietu Beskidu Śląskiego z Barania Górą, Magurką Radziechowską i z wysuniętym w stronę Węgierskiej Górki Glinnem, a bardziej na prawo opadający stromo w dolinę Żylicy wał Skrzycznego, zza którego wystaje masyw Klimczoka.
Na szczycie Grójca znaki żółte skręcają w prawo i schodzą dość stromo, częściowo przez las, do mostu na Sole, gdzie doprowadzają do południowych przedmieść Żywca w rejonie browaru. My natomiast schodzimy z kopuły szczytowej nieznakowaną ścieżką na południe, która potem skręca łukiem w lewo, obniżając się na niewyraźną przełączkę. Przechodzi przez nią polna droga prowadząca ze Sporysza, koło pobliskich (po lewej) zabudowań przysiółka Drewniaki, do północnej części Wieprza* (po prawej). Wędrujemy teraz wśród pól, płaskim niskim grzbietem. Po lewej stronie widać górną część dolinki Sporysza a za nią bezleśny grzbiecik oddzielający ją od doliny i wsi Trzebinia*, z kulminacją Kępy (536 m). Trzymając się niewyraźnej linii grzbietu skręcamy łagodnie w lewo. Ścieżka mija po prawej stronie sporą polać lasu, po lewej również zalesioną źródłową kotlinkę Sporysza i obniża się w końcu ponad szerokie bezleśne siodło po lewej. Przechodzi przez nie droga z Trzebini do Juszczyny*. Schodzimy do tej drogi nieco powyżej skrzyżowania z drogą biegnąca doliną Juszczynki* z Bystrej* w stronę Sopotni Małej*. Wokół skrzyżowania rozrzucone są domy dolnej części Juszczyny. Tutaj też znajduje się przystanek PKS Juszczyna Skrzyżowanie gdzie kończy się nasza trasa a zaczyna szlak żółty (trasa 18Ż).
