GLINNE (słow. Hliny — 809 m) — jest to wyraźna i dość szeroka przełęcz w głównym grzbiecie granicznym rozdzielająca masyw Pilska* od wschodniej części Beskidu Żywieckiego (Pasma Babiogórskiego). Na starszych mapach spotykana jest również nazwa przeł. Korbielowska. Od północnej strony podchodzi pod nią źródłowa część doliny potoku Glinne a od południowo-wschodniej jeden z dopływów potoku Pólgórzanka (słow. Polhoranka) na Słowacji. Od wieków wiódł tędy trakt (zwany .miedzianym”) łączący Polskę z Węgrami a w szczególności Żywiec* z Namiestowem czy bliżej Korbielów* z Półgórą* (Choć wg Siemionowa szlak, którym miedź transportowano z kopalń Thurzonów w środkowej Słowacji do Polski wiódł przez położoną bardziej na północny wschód przeł. Półgórską, a trakt przez przeł. Glinne istniał dopiero od połowy XIX w).
Poniżej przełęczy po polskiej stronie stała gajówka należąca do żywieckich dóbr leśnych. W 1924 roku dobudowano do niej pierwsze schronisko turystyczne w rejonie Pilska. Posiadało ono dwie obszerne izby z piecami, krytą werandę i 15 miejsc noclegowych. Choć było często odwiedzane, szczególnie przez narciarzy, zamknięto je w 1934 roku (a więc już po otwarciu schroniska na Hali Miziowej*, pozostawiając jednak budynek do użytku robotników leśnych. Po II wojnie światowej biegnący przez przełęcz gościniec zamknięto szlabanem, którego pilnował WOP. Nie wolno było się zbliżać do niego, zwłaszcza po zmierzchu, a szlak turystyczny nie prowadził z Miziowej grzbietem na przełęcz lecz omijał ją dużym tukiem, schodząc do górnej części Korbielowa.
W latach 90-tych zdecydowano się zmodernizować drogę i wybudować na przełęczy drogowe przejście graniczne. Możliwość komunikacji samochodowej pomiędzy Żywcem a Namiestowem na Słowackiej Orawie pozwoliła nieco odciążyć zatłoczone nieraz przejście w niedalekim Chyżnem.
Trasa 31C, słowacka IN.
