GROJEC (612 m) — niewysoka lecz ważna kulminacja na południe od Żywca*, na prawym brzegu Soły*. Jest najwyższym wzniesieniem w grupie wzgórz i połogich, w większości bezleśnych grzbietów, rozciągających się na północno-zachodnich krańcach Beskidu Żywieckiego, w widiach Soły i Koszarawy*. Kulminacja Grójca opada na zachód stromym, w znacznym stopniu zalesionym stokiem, bezpośrednio nad nurt Soły. Natomiast wschodnie zbocza są łagodne i w większości pokryte polami. Na szczycie, który jest doskonałym punktem widokowym na znaczną część Beskidu Żywieckiego, Kotlinę Żywiecką, a także fragmenty Beskidu Śląskiego i Małego (opis panoramy patrz: trasa nr 16Ż), znajduje się maszt przekaźnika TV. Grójec jest miejscem częstych spacerów, zarówno mieszkańców pobliskiego Żywca, jak i turystów, którzy zaglądają tu przede wszystkim dla wspomnianej panoramy.
Grójec ma swoją ciekawa historię. Miejsce to odegrało dość istotną rolę w dziejach Żywiecczyzny. Strategiczne położenie ponad kotliną, u zbiegu rzek predysponowało Grójec do zakładania tu grodów obronnych czy punktów strażniczych. Wyniki prowadzonych od lat 30-tych badań archeologicznych pozwoliły na wysnucie hipotezy, że istniało tu grodzisko jeszcze w czasach kultury łużyckiej. Na pewno natomiast istniał tu drewniany zameczek wzniesiony w połowie XV w. przez rodzinę Skrzyńskich. Ci ostatni choć byli rodem rycerskim trudnili się głównie rozbojem, a zamek na Grójcu (obok zamku Wołek w Beskidzie Małym) był bazą dla ich zbójeckich wypadów. Podejmowanym przeciwko nim z inicjatywy Kazimierza Jagiellończyka ekspedycjom karnym przewodzili podkomorzy i starosta krakowski Mikołaj Pieniążek oraz znany już na Żywiecczyźnie Piotr Komorowski, który w 1462 roku zdobył na Bożywoju Skrzyńskim grójecki zamek. Niedługo jednak Komorowscy popadli w konflikt z Kazimierzem Jagiellończykiem, gdyż Mikołaj wszedł w konszachty z królem węgierskim Maciejem Korwinem przeciw polskiemu królowi. Obawiając się przekazania opanowanych przez Komorowskiego zamków Korwinowi, Kazimierz Jagiellończcyk wysiał specjalną ekspedycję pod wodzą wojewody sandomierskiego i starosty krakowskiego Jakuba Dębińskiego, która w 1477 roku zrównała zamek na Grójcu z ziemią. Uczyniono to tak skutecznie, że prowadzone w latach 1937-38 badania archeologiczne z trudem mogły tylko stwierdzić jaki obszar zamek zajmował. Ślady po nim są dzisiaj praktycznie niezauważalne w terenie. Trasa 16Ż.
