ORAWSKIE JEZIORO (słow. Oravska priehrada lub Vodna nadrź Orava) — zwane czasem Orawskim Morzem to jeden z największych na Słowacji sztucznych zbiorników wodnych, utworzony przez przegrodzenie rzeki Orawy tuż poniżej zbiegu tworzących ją: Białej i Czarnej Orawy. Biała Orawa* wypływa spod masywu Paracza (słow. Parać, 1325 m) w paśmie Magury Orawskiej, na terenie należącym do wsi Orawska Leśna i do ściany zapory dopływa po przebyciu dystansu 12 kilometrów. Natomiast Czarna Orawa ma źródła w Polsce u stóp Żeleźnicy (913 m), na terenie wsi Bukowina i do ściany zapory dopływa po pokonaniu odległości 18 kilometrów. Ponadto do Orawskiego Jeziora wpada wiele potoków i dwie rzeki: od północy Półgórzanka (slow. Polhoranka), wypływająca spod Babiej Góry (slow. Babia hora, 1725 m), a od południa Jeleśnia (słow. Jeleśńa), której źródła znajdują się pod szczytem tatrzańskiej Magury Witowskiej (1232 m). Powierzchnia Orawskiego Jeziora wynosi 35 km2, objętość 346 mil. m3, średnia głębokość 15 m, głębokość maksymalna 36 m (przy ścianie zapory).
Przyczyną budowy zapory były często powtarzające się powodzie. Pierwszy projekt powstał już w roku 1870; nie został jednak zrealizowany, podobnie jak kilka następnych. W roku 1937 Ministerstwo Robót Publicznych przyjęło projekt budowy, a w trzy lata później przeprowadzono badania geologiczne. Rozpoczęcie prac odwlekano jednak z powodu braku odpowiednich urządzeń wiertniczych i wykwalifikowanej kadry technicznej, a później także z powodu toczących się działań wojennych. Po wojnie w latach 1945-48 ponownie przeprowadzono szczegółowe badania geologiczne i na ich podstawie opracowano nowy projekt. Wkrótce ruszyły prace budowlane, których szybkie tempo doprowadziło do zakończenia inwestycji w roku 1954. Zalane zostały wsie: Hamry (słow. Hamre), Lawków (slow. Lavkov), Osada, Slanica, Uście (slow. Ustie, dziś Ustie nad Priehradou — podmiejska część Trzciany) i miasteczko Namiestów* (slow. Namestovo).
Na Orawskim Jeziorze znajdują się dwie małe wyspy: Slanicki Ostrów* (słow. Slanicky ostrov) i Ptasi Ostrów* (slow. Vtaći ostrov), obie stanowiące niegdyś część wsi Slanicy. Na Slanickim Ostrowie w dawnym kościele pw. Św. Krzyża pomieszczono niewielkie muzeum rzeźby ludowej należące do Galerii Orawskiej w Dolnym Kubinie. Obie wyspy objęte są ochroną rezerwatową. Także wsie Uście i Osada, leżące nad Czarną Orawą nie zostały zalane w całości. W Uściu przetrwał, usytuowany tuż nad brzegiem Jeziora, stary cmentarz z XIX-wieczną kaplicą, a w pobliżu dwie bliźniacze kamienne figury z XVIII wieku, pochodzące z warsztatu Białopotockich w Białym Potoku (słow. Oravsky Biely Potok). Po dawnej wsi Osada, położonej na wschód od Uścia, w lasku nad Orawskim Jeziorem również pozostało kilka obiektów sakralnych, a także jeden murowany dom (dziś domek letni) i fundamenty innych. Wśród obiektów sakralnych wymienić należy murowaną kaplicę z 1874 roku (na skraju lasu), kapliczkę domkową z 1882 roku oraz dwie białopotockie figury przydrożne: Najświętszej Maryi Panny Niepokalanie Poczętej z 1863 roku i św. Antoniego Padewskiego z 1906 roku.
Na wschodzie Orawskie Jezioro wciska się niewielkim klinem w terytorium Polski. Wskutek tego zalana została stara gruntowa droga łącząca Chyżne i Lipnicę Wielką.
Południowo-zachodni brzeg Orawskiego Jeziora, łagodny i piaszczysty (plaże), na przestrzeni 11 kilometrów pomiędzy Uściem a Namiestowem stał się obszarem turystyki i rekreacji. Powstało tu wiele hoteli, domów wypoczynkowych, campingów, restauracji i bufetów, wypożyczalni sprzętu wodnego itp. (Zagospodarowanie turystyczne). Tutaj rozpoczynają się znakowane szlaki turystyczne wyprowadzające w pasmo Magury Orawskiej (poza obszarem przewodnika). Na tym terenie głównymi ośrodkami są: rejon Uścia i zapory (słow. Oravska priehrada), należący administracyjnie do miasteczka Trzciana, Przystań (slow. Pristav), skąd wypływają statki pasażerskie na rejsy po Jeziorze (na Slanicki Ostrów, do Namiestowa i do ujścia potoku Jeleśnia) i Slanicka Osada. Nowe centrum rekreacyjne powstało na północno-zachodnim brzegu Orawskiego Jeziora, pomiędzy Namiestowem a Klinem*. Sezon turystyczny, w zależności od postępów wiosny, rozpoczyna się pomiędzy 1. maja a 1. czerwca, zaś kończy 30. września.
Północne, południowo-wschodnie i wschodnie brzegi Orawskiego Jeziora (m.in. przy granicy z Polską), tj. odcinek długości ok. 50 km pozostał niezagospodarowany i odwiedzany jest tylko przez wędkarzy. Wzdłuż brzegu posadzono pas lasu, który pełni funkcję ochrony przed erozją fal. Najpiękniejsze miejsca, w większości o stromych i pełnych uroku brzegach, znajdują się w części południowo-wschodniej, pomiędzy ujściem potoku Jeleśnia a granicą państwa. W tym rejonie znajdują się dwa rezerwaty przyrody: Jeleśnia i Za Jeleśnią. Można się tutaj łatwo dostać samochodem. W tym celu, po przekroczeniu granicy w Chyżnem i przejechaniu około 400 metrów należy skręcić w prawo na wąską asfaltową drogę.
