Grzbiet Prusowa jest wyrównany i długi na około 1 km ze słabo zaznaczoną kulminacją (1010 m n.p. m).
ŁĄKI O CHARAKTERZE POUGOROWYM
To jedno z najwyżej położonych miejsc, gdzie na tak dużą skalę uprawiano ziemię na dużej wysokości. Obecne pola zostały porzucone. Teraz działki porastają łąki. Granice miedzy działkami są nadal czytelne. Brak tu typowych wałów kamiennych na granicach pół. Charakterystyczne są natomiast kopce kamienne, tworzące cały „archipelag” pagórków wysokich do 1,5 metra i długich na 35 metrów. Prawie wszystkie porasta borówka czarna.
Prawie całą polanę zajmują uboższe postacie łąk mietlicowych z dużym udziałem kostrzewy czerwonej i bliźniczki psiej trawki Miejscami przechodzą one w ubogie psiary. Na szczycie Prasowego Wierchu wykształciły się rzadkie zarośla jałowcowe ze świerkiem pospolitym.
Po dawnych uprawach ornych pozostały miedze i bruzdy oraz pryzmy kamieni zarastane przez borówkę czarną, maliny i jeżyny.
Fauna
Zarastające kamienie zamieszkiwane są przez jaszczurki, węże, drobne gryzonie polne oraz łasice
Polana pozbawiana zabudowy, odwiedzana jest przez zwierzęta leśne, głównie sarny, dziki i lisy. Natomiast na niebie można zauważyć sylwetki myszołowa i pustułki, dla których polany o takim charakterze są doskonałym terenem łowieckim.
WIDOKI
Jest to dobry punkt widokowy na Romankę i Lipowską, między którymi w głębi widoczna jest kopuła Pilska. W lewo widać Kotlinę Żywiecką, dolinę Soły, a w głębi panoramę Beskidu Małego. Po zachodniej stronie widoczna jest panorama Beskidu śląskiego. W kierunku południowym widać Wielką Raczę. Praszywkę, a także Muńcoł częściowo schowany za Suchą Córą. Bezpośrednio od północno-wschodnie strony widoczna jest dolina Żabnicy.
PRUSÓW (1010 m) — okazała kulminacja w zachodniej części Beskidu Żywieckiego tworząca poniekąd samodzielny masyw pomiędzy dolnym biegiem Żabnicy* (od północy), Milowskim Potokiem* (od południa) i Solą* (od zachodu). Jego rozłożysty choć posiadający znaczną wysokość względną grzbiet, zwęża się ku południowemu wschodowi, gdzie obniża się w rejonie Hali Boraczej* a następnie łączy z masywem Lipowskiej*. Najbardziej strome są stoki południowe — częściowo zalesione, a przez rozlegle polany podchodzą wysoko należące do Milówki* zabudowania osiedla Prusów, Juraszak i Milówki. Wierzchołek Prusowa jest wyraźnie spłaszczony, wydłużony w kierunku wschodnim i bezleśny. Dawniej pokryty byt polami uprawnymi, co na tej wysokości jest rzadkością. Obecnie pola zostały porzucone i porastają je łąki. Brak tu typowych dla sąsiednich terenów walów kamiennych na granicach pól. Charakterystyczne są natomiast kopce kamienne sięgające nawet do wysokości 1,5 m. Obecnie w większości porasta je borówka. Po dawnych polach ornych pozostały też wyraźne miedze i bruzdy. Wtórna hala ma charakter tzw. łąki mietlicowej z dużym udziałem trawy bliźniczki przechodzącej miejscami w tzw. psią trawę. Dość dużo tu również kęp jałowców. Pochodzenie nazwy nie jest znane. Trasa 1N.
Przyrodnicza ścieżka dydaktyczna „Węgierska Górka-Romanka”
Prawie całą polanę zajmują uboższe postacie łąk mietlicowych z dużym udziałem kostrzewy czerwonej i bliźniczki psiej trawki Miejscami przechodzą one w ubogie psiary. Na szczycie Prasowego Wierchu wykształciły się rzadkie zarośla jałowcowe ze świerkiem pospolitym.
Polana pozbawiana zabudowy, odwiedzana jest przez zwierzęta leśne, głównie sarny, dziki i lisy. Natomiast na niebie można zauważyć sylwetki myszołowa i pustułki, dla których polany o takim charakterze są doskonałym terenem łowieckim.
