LIPOWSKA (1324 m) — należy do najwyższych szczytów w tej części Beskidu Żywieckiego i razem z sąsiednią Rysianką tworzy jedno z trzech głównych „gniazd” górskich tak charakterystycznych dla tego rejonu. Jej rozłożysty masyw, rozdzielający doliny Żabnicy* (od północy) i Bystrej* (od południa) oraz oddzielony od „gniazda” Romanki* wyraźną przeł. Pawlusią*, dominuje w panoramach praktycznie z każdej strony, jako zalesiona w większości kopa o nieco wydłużonym kształcie. Sam wierzchołek — mało wyrazisty i pokryty górnoreglowym lasem, ma charakter ułożonej równoleżnikowo grzędy i nie jest często odwiedzany, jako że licznie przebiegające w masywie Lipowskie szlaki omijają go od południa bądź od północy. Na podszczytowej wierzchowinie występują rowy i waty rozpadli-nowe z wysokimi do 4 m ściankami skalnymi. Dna rowów zastane są głazami piaskowca. Nieco niżej można wypatrzeć w terenie nisze i nabrzmienia osuwiskowe z licznymi źródłami, podmokłościami oraz młakami z wodolubną roślinnością. Na południowych stokach opadających stosunkowo łagodnie lecz w sposób urozmaicony w stronę doliny Bystrej można odnaleźć pola głazów i szczeliny skalne niekiedy dość znacznych rozmiarów. Wzdłuż wierzchowiny grzbietowej Lipowskiej ciągnie się, na odcinku ponad 200 m, kompleks wysokich torfowisk porośnięty karłowatą świerczyną oraz z rozsianymi wśród mchów i torfowców małymi oczkami wodnymi i lokalnymi grzęzawiskami. Na samym szczycie Lipowskiej bór górnoreglowy zbliża się do swej górnej granicy zasięgu. Drzewostan jest niski i skarlały (nie przekracza 7-10 m) a wiele drzew jest częściowo uschniętych. Północne stoki są porośnięte zwartym kompleksem lasu górnoreglowego przechodzącego na niższych wysokościach w mieszany drzewostan dolnoreglowy. Stok opada stromo i równomiernie do źródłowego kotła Żabnicy. Natomiast po południowej stronie grzbietu od strony Boraczego Wierchu* znajduje się ciąg malowniczych hal, z których ostatnia, najbliższa wierzchołka, nosi również nazwę Lipowskiej. Na jej północno-wschodnim skraju znajduje się popularne schronisko PTTK na Hali Lipowskiej.
Wybudowała je bielska sekcja Beskidenverein w 1931 roku, łamiąc zawarte wcześniej porozumienie z PTT o podziale kompetencji w zagospodarowywaniu Beskidów. Teren ten miał być przeznaczony pod inwestycje Oddziału PTT w Żywcu, ale Oddział, pochłonięty maksymalnym wysiłkiem organizacyjnym i finansowym przy budowie schroniska pod Pilskiem*, nie był w stanie przeciwdziałać niemieckiej ekspansji. W kilka lat później w bezpośrednim sąsiedztwie (10 min. drogi) powstało schronisko na Rysiance*. Oficjalnie gospodarze schroniska na Lipowskiej i Beskiedenverein w ogóle nie utrzymywali kontaktów z sąsiedzkim schroniskiem, uważając je za bezprawną konkurencję. Rozpowszechniła się później opinia, że były to tylko pozory, aby odwrócić uwagę władz polskich od związków gospodarza Rysianki — G. Pustelnika z Niemcami. Z pożogi wojennej schronisko na Lipowskiej wyszło w zasadzie cało, choć porzucone pod koniec wojny (kiedy to pełniło funkcję domu wypoczynkowego dla Wehrmachtu) uległo dewastacji i rabunkowi. Jako mienie opuszczone przekazano je w końcu Żywieckiemu Oddziałowi PTT, a od 1955 roku pozostaje w gestii PTTK, które przeprowadziło sukcesywne remonty i modernizacje. Generalny remont schroniska na Lipowskiej miał miejsce w latach 70-tych. Nadal on obiektowi nieco inny charakter, również w wyglądzie zewnętrznym. Posiada on obecnie dość masywną ale wysoką kamienną bryłę ze spadzistym dachem i nie ma wśród turystów opinii najładniejszego schroniska w Beskidzie Żywieckim.
Dziś schronisko cieszy się dużą popularnością, choć bez wątpienia sąsiedni obiekt na Rysiance stanowi pewną konkurencję. Do dyspozycji turystów jest 50-60 miejsc noclegowych w pokojach 2-, 3-, 4-, 5- i 8-osobowych. W obiekcie jest jadalnia, bufet i kuchnia serwująca gorące posiłki (również dania obiadowe), przyzwoity węzeł sanitarny oraz dyżurka GOPR. Na halach poniżej schroniska działa w zimie narciarski wyciąg talerzykowy.
Z Hali Lipowskiej roztacza się ciekawy widok. Jest to przede wszystkim panorama na grzbiet graniczny (Grubej Buczyny* i Krawców Wierchu*) poprzez dolinę Bystrej oraz góry Słowacji za nimi. Po prawej stronie widać także w ciekawym układzie grzbiety i doliny .Worka Raczańskiego”, natomiast na lewo w oddali, za południowymi stokami Pilska przy dobrej pogodzie ukazują się Tatry.
Trasy: 5S/Ż, 6Z, 7Ż, 9N.
