SLANICKI OSTRÓW (słow. Slanicky ostrov) — zwany też Ostrowem Sztuki (slow. Ostrov umenia), to niewielka wyspa (3,45 ha) na Orawskim Jeziorze*, która powstała po napełnieniu zbiornika (1954) i zalaniu istniejącej tu wcześniej wsi Slanica. Centrum wyspy zajmuje odrestaurowany, dawny kościół pw. Św. Krzyża, który powstał w latach 1766-69, a w roku 1843 został powiększony, otrzymał dwie wieże i boczną kaplicę tzw. ślusarską. Obecnie świątynia nie jest obiektem kultu, lecz należy do Galerii Orawskiej w Dolnym Kubinie, która zorganizowała tu niewielkie muzeum. Trzon ekspozycji stanowi sakralna rzeźba ludowa. Jej doskonałym uzupełnieniem jest specyficzne lapidarium urządzone we wspanialej scenerii otaczających kościół zabytkowych lip. Składają się na nie kamienne bloki, w które wprawiono ludowe płaskorzeźby pochodzące z przydrożnych kapliczek i nagrobków. Artystyczny charakter tej ekspozycji spowodował, że wyspę nazywa się Ostrowem Sztuki. Niezależnie od prezentowanych w kościele dziel sztuki ludowej znajdują się tam jeszcze dwie inne ekspozycje: wystawa fotograficzna prezentująca wsie, które znalazły się na dnie Orawskiego Jeziora oraz wystawa „Życie i twórczość Antoniego Bemolaka”, słowackiego działacza narodowego, językoznawcy i kodyfikatora słowackiego języka literackiego. A. Bemolak (1762-1813) urodził się w Slanicy, gdzie też postawiono mu pomnik. Przed zatopieniem wsi pomnik przeniesiono na Slanicki Ostrów.
Slanicki Ostrów od 1973 roku jest także rezerwatem przyrody. Ochronie podlega cała roślinność wyspy, a szczególnie grupy drzew i aleja lipowa doprowadzająca do kościoła.
W okresie czerwca i lipca, w dni weekendów na wyspie odbywają się koncerty muzyki poważnej i występy chórów. Imprezy tę noszą wspólną nazwę Orawskiego Muzycznego Lata (słow. Oravske hudobne leto).
