SIHELNE (słow. Sihelne) — wieś położona u południowo-wschodnich podnóży Pilska* (1557 m), na pograniczu Beskidu Orawskiego i Podbeskidzkiego Rowu (słow. Podbeskydska brazda). Większa część wsi rozlokowana jest w dolinie Sihelniańskiego Potoku, prawego dopływu Półgórzanki. Centrum wsi znajduje się na wysokości 730 metrów. W roku 1995 Sihelne liczyło około 1850 mieszkańców.
Nazwa wsi wywodzi się od wołoskiego słowa sihla, sichta, które oznacza iglasty, świerkowy lub jodłowy młodnik porastający podmokłą łąkę.
Sihelne osadzone zostało na prawie wołoskim w roku 1629. W tym właśnie czasie Kacper Illeshazy, orawski żupan, a jednocześnie dyrektor orawskiego komposesoratu (czyli dóbr należących do orawskiego zamku), wydał akt lokacji wsi. Zasadźcami i pierwszymi sołtysami Sihelnego byli Maciej i Jerzy Nowaczykowie z Rabczy*. Dziedziczne sołtysie prawa ich potomków potwierdził dyrektor komposesoratu orawskiego Stefan Thókóly w roku 1663. Osadnicy napływali do Sihelnego z Żywiecczyzny, jako zbiegowie z tamtejszych dóbr feudalnych. Po dziś dzień zachowali oni swoją kulturę ludową i gwarę. Polskie pochodzenie tej ludności, jej kultura ludowa i gwara w słowackiej terminologii określana jest mianem „góralskiej”.
Sihelne, jak inne orawskie wsie, przeżyto lata wojennych zamieszek w XVII wieku oraz czasy nieurodzajów, głodu i morów w stuleciach następnych. Trudny był okres I wojny światowej, zakończony ludową rebelią (tzw. rabowaczki), a następnie niepewnością dotyczącą przynależności państwowej po upadku monarchii austro-węgierskiej (spór polsko–czechosłowacki). Ciężkie były też ostatnie lata II wojny światowej, a zwłaszcza okres niemiecko-radzieckich walk frontowych w pierwszych miesiącach 1945 roku. Na początku kwietnia 1945 roku do Sihelnego wkroczyli żołnierze armii radzieckiej.
Sihelne powstało w okresie silnego naporu reformacji. Mieszkańcy wsi w części byli wyznania ewangelickiego, w większości jednak katolickiego. Katolicka była przede wszystkim ludność polska, napływająca z feudalnych dóbr Żywiecczyzny. Ewangelicy cieszyli się poparciem Thurzonów, później Thókólych, właścicieli dominium orawskiego. Należeli do powstałej w 1612 roku parafii w Namiestowie*. Katolicy natomiast korzystali początkowo z posługi przybywających na Orawę polskich kapłanów, bądź też sami, wbrew zakazom panów feudalnych, wędrowali do Polski, zwłaszcza w celu ochrzczenia dzieci czy wzięcia ślubu.Od 1656 roku należeli do nowo utworzonej parafii w Rabczycach. Z chwilą powstania parafii w Rabczy w roku 1772 Sihelne, aż po ostatnie lata, wchodziło w jej skład. Dopiero w lipcu 1997 roku nastąpiła tu erekcja samodzielnej parafii.
W roku 1994 we wsi wybudowano nowoczesny kościół pw. Podwyższenia Krzyża Świętego. Kamień węgielny pod budowę poświęcił ojciec święty Jan Paweł II dnia 22 kwietnia 1990 roku w Bratysławie. Obok na cmentarzu postawiono dużą kaplicę i nowoczesną dzwonnicę. W pobliżu stoi też stara drewniana dzwonniczka z XIX wieku, wybudowana w konstrukcji słupowej. Ciekawym zabytkiem jest kamienna figura św. Trójcy z 1840 roku (powyżej centrum) wykonana przez tutejszego rzeźbiarza ludowego Pawła Butora. Jego dziełem są także liczne kamienne płaskorzeźby na cmentarnych krzyżach i nagrobkach. Do zabytków zaliczają się również zachowane jeszcze gdzieniegdzie relikty ludowej architektury.
17. sierpnia 1996 roku mieszkańcy Sihelnego, Rabczy, Rabczyc i Półgóry* uroczyście odsłonili na szczycie Babiej Góry obelisk z tablicą pamiątkową poświęconą papieżowi Janowi Pawiowi II.
W Sihelnem działa zespół folklorystyczny, w którego składzie grają m.in. gajdziarze. Corocznie w czerwcu odbywają się tutaj folklorystyczne festiwale Pod Babią Górą — występy solistów z Półgóry, Rabczy, Rabczyc i Sihelnego, z udziałem gości z Polski.
W górnej części wsi zwanej Wyżnim Młynem znajduje się wyciąg narciarski o długości 600 metrów i deniwelacji 80 metrów. Tutaj też rozpoczyna się szlak 4N prowadzący na Pilsko (2 godz.).
