Zakamienny Klin – (słow. Zakamenne) — największa wieś na Orawie, w roku 1992 liczyła prawie 4200 mieszkańców i 1020 numerów. Położona jest na wysokości około 700 m (centrum wsi), częściowo w dolinie Białej Orawy*, a częściowo w dolinach potoków Nowocianka (d. Klinianka) i Zasihlanka. Zachowała dawny układ przestrzenny; obok zwartej zabudowy w dolinach, składa się z rozsianych na stokach przysiółków (pozostałości zarębków).
Nazwa wsi pochodzi od Kamiennego Wierchu (938 m), który jest wymieniony w dokumencie lokacyjnym z 1615 roku. Jednak nazwa Zakamienne nadana została dopiero w roku 1921. Wcześniej używano nazwy Klin Zakamienny, a to od „klina” jaki tworzy zbieg rzek: Nowocianki (Klinianki) i Zasihlanki.
Zakamienne zostało założone na prawie wołoskim w 1615 roku. Wówczas to Jerzy Thurzo, żupan Orawy i właściciel „państwa orawskiego” nadal sołtysie prawa Pawłowi Breznickiemu i Jerzemu Regule, za wierną służbę i trud, jaki wykazali przy zakładaniu nowej osady Wierch Kamienne. Osadę tę zakładali w gęstych lasach wspólnie z sześcioma osadnikami wołoskimi. Od nazw najstarszych ról utworzone zostały nazwiska pierwszych osadników, między innymi: Podkamieński, Klinczek, Porzeczan. Spory udział w zasiedleniu Zakamiennego mieli chłopi polscy, zbiegowie z dóbr żywieckich, stąd tutejsza gwara i kultura ludowa nosi cechy polskie. Z tego powodu Zakamienne w literaturze słowackiej określane jest jako wieś „góralska”.
W roku 1683 wieś została całkowicie zniszczona przez wojska kuruców E. Thókóly’ego.
W okresie I wojny światowej doliną Nowocianki poprowadzono odnogę leśnej kolejki wąskotorowej, dziś nieistniejącej.
Początkowo Zakamienne należało do ewangelickiej parafii w Lokczy (slow. Lokca). Jednak stały napływ osadników z Polski powodował wzrost ilości katolików. W 1659 roku katolicy stanowili ponad 87% mieszkańców wsi, co odzwierciedla także polsko-słowackie stosunki etniczne (ludność pochodzenia słowackiego była w większości protestancka). Zakamienne było jednym z ośrodków rekatolicyzacji na Orawie. W roku 1748 w Zakamiennym utworzono parafię, która powstała przez wyodrębnienie się kilku wsi z parafii w Lokczy.
Pierwszy drewniany kościółek zbudowano, wkrótce po założeniu wsi, na dzisiejszej Kalwarii. W roku 1708 postawiono nową świątynię, również drewnianą. Stała ona niżej w pobliżu obecnego kościoła parafialnego. Spłonęła od pioruna w roku 1893 i wówczas rozpoczęto budowę obiektu murowanego, który stoi do dziś. W roku 1862 na miejscu pierwszego kościółka zbudowano Kalwarię.
Kościół parafialny pw. Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny to duża neoromańska budowla z lat 1893-1898. Budowę finansowali „panowie orawscy” — orawski komposesorat. Za pieniądze komposesoratu kupowano materiały i opłacano mistrzów murarskich. Pozostałe prace wykonywali parafianie. Mieli oni obowiązek pracować przy budowie trzy dni w tygodniu, bądź jeden dzień z tzw. sprzężajem (własny koń i furmanka). Świątynia jest trójnawowa, z transeptem, wielobocznie zamkniętym prezbiterium i dwiema wieżami. Polichromie wnętrza pochodzą z roku 1921. Znajduje się też tutaj kilka drewnianych rzeźb z XVIII i XIX wieku. Przy wejściu do kościoła wmurowana jest tablica pamiątkowa poświęcona biskupowi Janowi Vojtaśśakowi, który konsekrował kościół w roku 1921. Na przykościelnym cmentarzu znajduje się okazały pomnik nagrobny biskupa.
Jan Vojtaśśak (1877-1965), biskup diecezji spiskiej, urodzony w Zakamiennym, uważany jest przez Słowaków za współczesnego męczennika Kościoła i narodu słowackiego. Dzieje jego kapłaństwa pełne były prześladowań i cierpień. Z nastaniem władzy komunistycznej w roku 1945 został aresztowany i siedem miesięcy spędził w więzieniu w Bratysławie. Pięć lat później internowano go w rezydencji biskupiej, a po kilku miesiącach przewieziono do Pragi. W styczniu 1951 roku wyrokiem sądu w Bratysławie skazany został na 24 lata ciężkiego więzienia. Włóczony po więzieniach zmarł w Rziczanach (czes. Rićany) koło Pragi 4. sierpnia 1965 roku. Pochowany został w rodzinnej wsi.
Z kościoła można zrobić spacer na Kalwarię, którą zbudowano w roku 1862, a odrestaurowano w roku 1955. W przeciągu kilkunastu minut, przeszedłszy aleją z kapliczkami Drogi Krzyżowej staniemy przy murowanym kościółku z wieżyczką na sygnaturkę zwieńczoną oryginalnym cebulastym hełmem. Kościółek stoi na miejscu pierwszej drewnianej świątyni, jaką wybudowano tutaj wkrótce po lokacji wsi. Wewnątrz znajduje się kilka drewnianych rzeźb z XVIII i XIX wieku. Wokół kościółka rozciąga się teren pierwszego wiejskiego cmentarza z zachowanymi kilkoma kamiennymi krzyżami nagrobnymi z potowy XIX wieku, pochodzącymi z warsztatu w Orawskim Białym Potoku. Warto tu przyjechać w święto Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny (15 sierpnia — dzień odpustu) lub we Wielki Piątek. Wówczas na Kalwarię przychodzą pielgrzymi z okolicznych wsi orawskich. Wielu z nich przybywa w strojach ludowych.
W dolinie Zasihlanld, w części zwanej Mrzaczka (slow. Mrzaćka) trwa budowa drugiego kościoła pw. św. Józefa. Kamień węgielny pod ten kościół poświęcił papież Jan Paweł II dnia 3. lipca 1995 roku w Lewoczy podczas drugiej pielgrzymki na Słowację.
W dolinie Nowocianki poniżej kościoła parafialnego stoi kamienna figura przedstawiająca Koronację Matki Bożej przez Trójcę Świętą z 1850 roku. Jest dziełem warsztatu w Białym Potoku. Przy moście na Nowociance, w górnej części wsi, znajduje się murowana kapliczka domkowa z 2 poł. XIX wieku, z ludowymi rzeźbami Piety i św. Jana Nepomucena.
Ciekawym zabytkiem jest pamiątkowy kamień (tzw. Kamień Rovlanda), na którym, w płaskorzeźbionym obramieniu, wykuto tekst w języku węgierskim. Poświęcono go pracownikom leśnym (patrz też: Nowoć*). Stoi on przy drodze obok budynku Zakładów Leśnych.
Przez Zakamienne biegła kiedyś wąskotorowa kolejka leśna.
We wsi znajduje się pomnik ofiar I i II wojny światowej.
W Zakamiennym działają dwa zespoły folklorystyczne: „Kamenćan” (dorośli) i „Kamienok” (dzieci).
Okoliczne tereny nadają się do uprawiania turystyki narciarskiej. Ponadto wieś posiada dwa wyciągi narciarskie: jeden na stokach Kyczery (944 m) o długości 1200 m i deniwelacji 300 m, drugi pod górą Pripor (951 m) o długości 360 m i deniwelacji 120 m.
Wieś posiada stację benzynową (czynna od wtorku do piątku w godz. 7.00-15.30 oraz w soboty od 7.00-13.00) oraz zaplecze noclegowe. Funkcjonują tutaj dwa schroniska turystyczne: jedno urzędu gminy (wyżywienie na miejscu), a drugie spółdzielni rolniczej (łącznie 50 miejsc). Noclegi można także uzyskać na kwaterach prywatnych.
